PRZEJRZYSTA GMINA

PRZEJRZYSTA GMINA - MODEL WDRAŻANIA ZASAD (skrót)
PROJEKT ANDRZEJA SZENIAWSKIEGO

Prezentowany model ma udoskonalać praktykę stosowania w swoich gminach zasady przejrzystości, partycypacji społecznej, przewidywalności, rozliczalności, fachowości i braku tolerancji dla korupcji. Model ten został przygotowany na bazie "Modelu Przejrzystej Gminy" opracowanego dla Fundacji im. Stefana Batorego przez Andrzeja Szeniawskiego przy współpracy Grażyny Prawelskiej-Skrzypek.
W modelu proponujemy kilka zasad. Wprowadzenie ich do praktyki funkcjonowania samorządów, osiągnięcie i utrzymanie odpowiednich standardów w ich realizacji spowoduje znaczące uodpornienie samorządowej administracji publicznej na chorobę zwaną korupcją. Nie oznacza to oczywiście, że niemożliwe będzie działanie korupcyjne pojedynczych, nieuczciwych urzędników, ale system będzie ograniczał skalę tego typu zachowań jak również sprzyjać będzie, w większym niż dziś stopniu, ich ujawnianiu i eliminowaniu.
Sprawa korupcji w samorządach terytorialnych absorbuje wiele uwagi. Opinia publiczna piętnuje takie zachowania, lecz w niewielkim stopniu zajmuje się prowadzeniem dyskusji na temat sposobów ograniczania występowania zjawiska. Niewielkie też wsparcie przychodzi w tej dziedzinie ze strony administracji rządowej czy ustawodawcy. Formułowany jest postulat jawności życia publicznego, który zgodnie z przepisami sprowadza się do prowadzenia przez gminy słupa ogłoszeniowego w Internecie oraz do bardzo represyjnego i kontrowersyjnego obowiązku ujawniania dochodów i stanu majątkowego przez funkcjonariuszy publicznych i ich rodzin. Rozwiązania te, choć ważne, nie zmieniają zasadniczo istniejących w administracji warunków, w których nieuczciwi urzędnicy mogli rozwinąć swój proceder. Prawdziwym wyzwaniem jest takie przekształcenie sposobu funkcjonowania administracji, aby przestrzeń dla zachowań nieetycznych była jak najmniejsza, oraz aby stopniowo wykształcić w każdej społeczności lokalnej efektywnie działający mechanizm kontroli władzy. Tworzenie takiego środowiska jest zadaniem daleko szerszym niż wspomniane na wstępie regulacje prawne, bowiem celem jest nie tylko tworzenie mechanizmu ujawniania i piętnowania zachowań nieetycznych post factum, ale przede wszystkim tworzenie warunków, w których samo działanie korupcyjne będzie trudniejsze do zrealizowania.
Trzy spośród sześciu proponowanych zasad to zasady dotyczące sposobu organizacji działania urzędu samorządowego. Determinują one filozofię działania urzędu, ustalając wartości nadrzędne, których przestrzeganie władza uważa za ważne i które wpływają na sposób podejścia do realizacji zadań publicznych. Są to zasady: przejrzystości, partycypacji społecznej i braku tolerancji dla korupcji.
Trzy kolejne zasady mają zastosowanie do realizowania przez administrację zadań publicznych i przestrzegane, w zasadniczy sposób, ograniczają możliwości zachowań korupcyjnych w urzędach. Są to zasady: fachowości, przewidywalności i rozliczalności (odpowiedzialności).

I. Zasada przejrzystości
Opis zasady:
Zgodnie z zasadą przejrzystości działalność finansowana ze środków publicznych jest jawna. Gmina przejrzysta potrafi skutecznie przekazać mieszkańcom podstawowe informacje o zasadach swego funkcjonowania. Potrafi także na bieżąco docierać do zainteresowanych mieszkańców z informacjami na temat ważnych dla społeczności spraw, którymi zajmują się władze.
Standard 1:
W gminie mieszkańcy są skutecznie poinformowani o podstawowych zasadach funkcjonowania administracji samorządowej. Podstawowe dokumenty regulujące sposób ich funkcjonowania (ustawy, statut, regulaminy, budżet) są łatwo dostępne, a mieszkańcy wiedzą jak można z nich skorzystać.
Uzasadnienie:
W wielu miastach i gminach podstawowe informacje o funkcjonowaniu samorządu są teoretycznie jawne i dostępne dla społeczności lokalnej. Zazwyczaj jednak dostęp do nich nie jest łatwy, zaś ktoś zainteresowany ich uzyskaniem traktowany jest jak niemile widziany intruz. Bardzo często język i forma dokumentów są na tyle „nieprzyjazne”, że przeciętny obywatel nawet posiadając do nich dostęp niewiele z nich rozumie. Analiza liczby odwiedzin na stronach internetowych Biuletynów Informacji Publicznej wskazuje, że w wielu samorządach wciąż nie jest to metoda skutecznego dotarcia do mieszkańców. Potrzebne są działania towarzyszące, których celem jest faktyczne wyposażenie mieszkańców w podstawowe informacje a nie wyłącznie stworzenie potencjału uzyskania ich.
Standard 2.
W gminie mieszkańcy są skutecznie informowani o planowanych posiedzeniach rady, komisji itp., planie pracy wójta/burmistrza a informacje o podjętych rozstrzygnięciach podawane są do publicznej wiadomości bez zwłoki. Mieszkańcy posiadają informacje o planie pracy władz samorządowych z wyprzedzeniem pozwalającym zainteresowanym na uwzględnienie tego w swoich planach. Informacja o przetargach i ich rozstrzygnięciach, a także składzie komisji przetargowych, jest łatwo dostępna nie tylko dla uczestników przetargu, ale także dla mieszkańców. W sprawach o doniosłym znaczeniu dla mieszkańców (np. zagospodarowania przestrzennego,) gmina dokłada szczególnych starań, aby potrafili oni zrozumieć zagadnienie i zaprezentować swoje zdanie.
Uzasadnienie:
Skorzystanie z jawności życia publicznego jest trudne w sytuacji, gdy informacje o terminach wydarzeń takich jak obrady rady gminy, spotkania z mieszkańcami itp. podawane są do wiadomości zbyt późno. Konieczne jest zapewnienie mieszkańcom komfortu zapoznawania ich z terminami i programem planowanych ważnych wydarzeń z wystarczającym wyprzedzeniem. Jest to szczególnie istotne w sprawach, których przeoczenie może dla mieszkańca być brzemienne w skutki (np. tworzenie planu zagospodarowanie przestrzennego, planu inwestycyjnego, uchwalenia podatków lokalnych, prowadzenia rozpraw administracyjnych, rozpatrywanie skarg itp.). Waga niektórych rozstrzygnięć rady gminy nie jest przez mieszkańców właściwie rozpoznana np. wpływ przyjmowanych w planie zagospodarowania zapisów na indywidualne możliwości inwestowania. Często zmiany planu zagospodarowania, po ich przyjęciu, są ze względu na tryb uchwalania wskazywane jako działania korupcyjne radnych lub urzędników. Rolą władz jest przedstawienie przewidywanych skutków wprowadzanych przepisów tak, aby na etapie tworzenia prawa mieszkańcy potrafili właściwie dbać o swoje interesy i nie byli zaskoczeni konsekwencjami ich wejścia w życie.
Rozstrzygnięcia podejmowane przez radę gminy podlegają ocenie pod względem zgodności z prawem w terminie 1 miesiąca od daty podjęcia. Jednym z ważnych aspektów mogących wpływać na ważność przyjętej uchwały może być niedotrzymanie właściwej procedury postępowania przy jej uchwalaniu. Można to zweryfikować poprzez wgląd do protokółu z obrad. W wielu samorządach jednak problemem jest to, że projekt protokółu staje się dokumentem dopiero po jego przyjęciu przez radę na kolejnym posiedzeniu, które ma miejsce już po upływie miesiąca. Uniemożliwia to lub bardzo utrudnia ewentualne działania podejmowane przez zainteresowanych.
Standard 3.
W gminie (w pracy rady gminy, komisji, itp.) istnieje obowiązek kompletnego dokumentowania procesu podejmowania decyzji poprzez zapis sposobu głosowania poszczególnych radnych lub innych członkow gremiów kolegialnych. Wyborcy mają dostęp w protokółach do stanowiska poszczególnych radnych w interesujących ich kwestiach.
Uzasadnienie:
Wyniki głosowania w radzie gminy zależą od głosów pojedynczych radnych. Często już po kilku dniach trudno jest ustalić jak, przy podejmowaniu kolejnych decyzji, głosowały poszczególne osoby. Nieznajomość ich zachowania w konkretnych sprawach pozbawia wyborców ważnych informacji przy podejmowaniu kolejnych decyzji wyborczych. W wielu radach znane jest także zjawisko głosowania części radnych „tak jak kolega” albo „tak jak większość”. Wprowadzenie zasady odnotowywania sposobu głosowania poszczególnych radnych w kolejnych głosowaniach jest czynnikiem zwiększającym poczucie odpowiedzialności radnych przy podejmowaniu decyzji oraz przyczyni się do bardziej przemyślanych decyzji wyborców w kolejnych wyborach.

II. Zasada braku tolerancji dla korupcji
Opis:
Zgodnie z zasadą braku tolerancji dla korupcji władze lokalne jasno deklarują, konsekwentnie demonstrują i wcielają w życie postawę braku tolerancji dla korupcji w swojej gminie. W gminie nietolerującej korupcji podejmowane są działania dla wyjaśnienia zaobserwowanych przypadków korupcji i likwidacji ich przyczyn, a ich przebieg i wyniki podawane są do publicznej wiadomości.
Standard 1:
Gmina posiada opracowany i wdrożony kodeks etyczny swoich pracowników i radnych, nakładający na radnego i urzędnika obowiązek unikania sytuacji, które mogą być zinterpretowane jako korupcyjne oraz powstrzymywania się od działań, które mogłyby być zinterpretowane jako nieetyczne.
Uzasadnienie:
W Polsce mnożą się sytuacje, w których funkcjonariusze publiczni zamieszani w niejasne sprawy o charakterze korupcyjnym dalej sprawują swoje funkcje argumentując (lub bronieni przez przełożonych), że trudno orzec o winie przed prawomocnym wyrokiem. W konsekwencji wikłanie się w sytuacje, które mogą być interpretowane jako korupcyjne, nie obciąża funkcjonariusza publicznego. Wprowadzenie jasnej zasady, że to właśnie na radnym lub pracowniku ciąży obowiązek dbania o swoje dobre imię poprzez unikanie sytuacji dwuznacznych pozwala precyzyjnie określić, co jest, a co nie jest zachowaniem nagannych radnego lub pracownika.
Standard 2.
Gmina systematycznie przekazuje swoim pracownikom jasną informację o swojej zdecydowanej postawie w stosunku do korupcji oraz systematycznie kontroluje pracowników i radnych pod kątem konfliktu interesów i naruszania istniejących przepisów antykorupcyjnych.
Uzasadnienie:
Sytuacja konfliktu interesów jest istotnym elementem zwiększającym zagrożenie wystąpienia zachowań korupcyjnych, dlatego pracownicy i radni muszą wiedzieć, co to jest konflikt interesów oraz jak go skutecznie uniknąć. W gminie konsekwentnie wykorzystywane są różne możliwości weryfikowania czy osoby związane z samorządem nie znajdują się w sytuacji konfliktu interesów. Zbudowanie przekonania, że prędzej czy później sprawa dwuznacznego sytuacji, w jakiej znalazł się pracownik lub radny zostanie ujawniona, a konsekwencje wyciągnięte skutecznie obudzi czujność zainteresowanych, aby, we własnym interesie, takich sytuacji unikali.
Standard 3.
Gmina posiada opracowaną procedurę postępowania w wypadku stwierdzenia wśród pracowników lub radnych zachowań nieetycznych lub korupcyjnych. Procedura zapewnia zobiektywizowany sposób postępowania i gwarantuje reakcję władzy adekwatną do zaistniałej sytuacji.
Uzasadnienie:
Wielu Polaków uważa, że korupcja jest wszechobecna i że „wszyscy biorą”, więc nie ma sensu zajmować się jej pojedynczymi przejawami. W opinii wielu osób także zgłaszanie podejrzanych zachowań władzom gminnym czy kierownikom jednostek komunalnych nic nie da, bo „wszyscy urzędnicy są w zmowie”. Niezbędne jest zbudowanie w społeczności lokalnej przekonania, że korupcja nie jest chorobą urzędu, lecz osób oraz, że władzom zależy na etycznym działaniu ich administracji.

III. Zasada partycypacji społecznej
Opis:
Zgodnie z zasadą partycypacji społecznej władze samorządowe systematycznie prowadzą działania na rzecz podniesienia świadomości społeczności lokalnej w obszarze tematyki etyki w życiu publicznym oraz pomagają w tworzeniu organizacji wspierających społeczność lokalną w pełnieniu roli nadzorczej i kontrolnej w tych obszarach. Jednocześnie samorząd, uznając swój pomocniczy charakter, wspiera różne inicjatywy obywatelskie mające na celu rozwiązywanie problemów lokalnych i rozwój społeczno – ekonomiczny gminy.
Standard 1.
W gminie istnieją wypracowane metody skutecznego komunikowania się z jej mieszkańcami zapewniające szerokie dotarcie do mieszkańców z informacjami na temat funkcjonowania samorządu lokalnego i możliwość zbierania uwag i opinii członków wspólnoty samorządowej. Komunikacja prowadzona jest z unikaniem języka specjalistycznego mogącego utrudniać lub uniemożliwiać zrozumienie przez mieszkańców poruszanych zagadnień.
Uzasadnienie:
Skuteczne komunikowanie się ze społecznością lokalną jest zadaniem bardzo trudnym. Wymaga to znalezienia odpowiednich kanałów komunikacyjnych, zapewnienie wystarczającej ilości czasu, używanie odpowiedniego języka, zbudowania zaufania na linii władza – mieszkańcy i wielu innych rzeczy. Argumentem często podnoszonym przeciw podejmowaniu takich wysiłków jest opinia, że najczęściej mieszkańcy nie działają w imię dobra publicznego, lecz swoich partykularnych interesów. Nie negując trafności w wielu wypadkach takiego opisu rzeczywistości nie zdejmuje to z samorządu obowiązku stałego konsultowania swoich działań z różnymi grupami interesu w obrębie lokalnej społeczności. Istnienie różnych punktów widzenia na te same sprawy nie jest niczym nagannym, natomiast nie wysłuchanie części z grup społeczności budzi w nich poczucie, że dla władzy są „równi i równiejsi”. Stąd już tylko krok do opinii o korupcyjnych charakterze działania władz.
Standard 2.
Gmina dba o kształcenie dzieci i młodzieży z zakresu etyki i uczciwości życia publicznego oraz o przekazywanie informacji na temat tych patologii i sposobów przeciwdziałania im dorosłej części społeczności lokalnej.
Uzasadnienie:
Efektywne korzystanie przez członków społeczności lokalnej ze swoich praw wymaga ich znajomości. Bardziej świadomi mieszkańcy będą lepszymi sojusznikami w likwidowaniu wszelkich przejawów korupcji. Będą oni również bardziej krytyczni wobec pomówień i prób dyskredytowania funkcjonariuszy publicznych.
Standard 3.
Gmina systematycznie współpracuje z organizacjami społecznymi i innymi grupami obywatelskimi, wspólnie z nimi podejmujne inicjatywy mających na celu rozwiązywanie problemów lokalnych i rozwój społeczno-ekonomiczny, podejmuje działania na rzecz podwyższania wiedzy i świadomości mieszkańców w zakresie prawidłowego sposobu organizowania działalności władz publicznych oraz niebezpieczeństw związanych z korupcją.
Uzasadnienie:
W działaniach władz samorządowych na rzecz rozwoju społeczno – gospodarczego gminy, budowania zaufania dla władz samorządowych, wychowywania społeczności lokalnej do wymagania i respektowania etycznego funkcjonowania administracji lokalnej, partnerem szczególnie wartościowym są aktywne grupy obywateli tworzące rozmaite organizacje pozarządowe i grupy nieformalne. Są to często ważne środowiska opiniotwórcze, mające dobry przegląd sytuacji i zainteresowań znacznej części lokalnej społeczności. Wypracowanie dobrych roboczych kontaktów z nimi daje władzom bazę do efektywnego poznawania opinii społeczności, przekazywania wiadomości o działaniu samorządu, kształtowania poglądów na rozwój lokalny itp.

IV. Zasada przewidywalności
Opis zasady:
Zgodnie z zasadą przewidywalności funkcjonowanie instytucji publicznych i realizowanie zadań publicznych odbywa się w sposób planowy i przewidywalny. Władze potrafią skutecznie włączyć społeczność lokalną w proces tworzenia długofalowych planów działania.
Standard 1:
Gmina posiada strategiczny plan rozwoju obejmujący wszystkie obszary działania w perspektywie wieloletniej. Strategia rozwoju gminy opracowana jest przy aktywnym udziale społeczności lokalnej.
Uzasadnienie:
W samorządach, w których działalność prowadzona jest bez planu strategicznego ocena podejmowanych przez władze decyzji jest niezwykle utrudniona. Nie można w takiej sytuacji stwierdzić czy planowane działanie jest spójne z innymi zamierzeniami, czy jego skala, termin i standardy wykonania zostały ustalone optymalnie i w oparciu o rzeczywiste potrzeby. Mieszkańcy mają często podejrzenia, że motorem do podejmowania działań nie jest interes społeczności lokalnej, lecz inne czynniki. Nie uczestniczenie przez mieszkańców w procesie tworzenia planów działania skutecznie uniemożliwia zaakceptowanie podejmowanych działań i docenienie ich.
Standard 2:
Gmina systematycznie prowadzi przeglądy swego planu strategicznego. Dynamicznie zmieniająca się sytuacja lokalna, zmiany przepisów ogólnych, zmiany w polityce rządu, itp., powodują stopniową dezaktualizację przyjętych w gminie planów działań. Gmina okresowo, z udziałem społeczności lokalnej, przegląda swój plan strategiczny, koryguje go i wydłuża w miarę potrzeby, aby stale był aktualny i dawał perspektywę rozwoju na wiele lat naprzód.
Uzasadnienie:
Wiele miast i gmin w Polsce chlubi się posiadaniem strategii rozwoju. Niestety zdecydowana większość z nich od czasu opracowania - a jest to często wiele lat – nie była przeglądana. W konsekwencji, mimo że istnieją, nie służą one do planowania działań bieżących. Bezużyteczność nie aktualizowanych planów, zmarnowane zaangażowanie osób uczestniczących przy tworzeniu opracowań skutkuje silną niechęcią do planowania w ogóle. Gmina zaczyna działać doraźnie.
Standard 3:
Gmina posiada, zgodne ze strategią rozwoju, wieloletnie plany działania w poszczególnych obszarach zadań samorządowych. Sposób ich opracowania pozwala obywatelom na przewidywanie działań samorządu przy podejmowaniu przez nich decyzji na temat swoich planów życiowych.
Uzasadnienie:
Wiele gmin dopracowało się praktyki planowania swoich działań inwestycyjnych w oparciu o strategię rozwoju w perspektywie wieloletniej w formie tzw. wieloletnich planów inwestycyjnych. Powoduje to klarowność planowanych działań, możliwość precyzyjnego przewidywania wydatków budżetu gminy, sprzyja konsekwencji działania. Pomimo dużej użyteczności, wieloletnie plany w większości gmin dotyczą wyłącznie sfery inwestycyjnej, choć wspomniane zalety przemawiają za tym, aby rozciągnąć je na pozostałe obszary funkcjonowania gminy.

V. Zasada fachowości
Opis zasady:
Zgodnie z zasadą fachowości, w instytucjach lokalnych zadania realizowane są przez osoby kompetentne, potrafiące w efektywny sposób wykorzystać gminne zasoby dla realizacji celów publicznych oraz coraz lepszej obsługi mieszkańców. Gmina fachowa wypracowuje metody stałej, systemowej poprawy swojego funkcjonowania dążąc do coraz lepszego spełniania oczekiwań swoich klientów.
Standard 1.
Gmina prowadzi politykę naboru i oceny pracy pracowników w oparciu o kryterium fachowości i zaangażowania w pracę.
Uzasadnienie:
Kwestia dostępu do pracy jest w realiach społeczności lokalnych w Polsce najważniejszą sprawą poszczególnych mieszkańców. Powoduje to ogromną presję na lokalną administrację do doboru kadr z zachowaniem zasady „jak ty mi to załatwisz, to ja ci się odwdzięczę”. Sprzyja to tworzeniu rozległych układów kumoterskich. Poza silnie korupcyjnym charakterem takich działań ich efektem jest także obniżanie jakości pracy lokalnej administracji lub wolniejsze podwyższanie jakości jej działania w stosunku do możliwości. Rozwiązaniem problemu jest przyjęcie jasnych zasad, co do naboru i oceny kadry w oparciu o kryterium fachowości. Takie postępowanie buduje także zdrową atmosferę w urzędzie.
Standard 2.
Gmina dba o stałe podnoszenie kompetencji swoich pracowników. W ramach podnoszenia swoich kwalifikacji pracownicy samorządowi uzupełniają także swoją wiedzę na temat etyki w administracji publicznej i wszystkich spraw z nią związanych.
Uzasadnienie:
Stale zmieniające się warunki realizacji zadań publicznych wymagają podnoszenia kwalifikacji pracowników samorządowych. Osoby nieprzygotowane do realizacji nałożonych na nie zadań, często, nawet w dobrej wierze, działają w sposób budzący protesty ze strony społeczności lokalnej. Nie mając podstawowych informacji o podstawowych zasadach działania administracji publicznej po prostu nie przestrzegają ich w swojej pracy. Dobrze wykwalifikowane osoby będą potrafiły sprostać rosnącym wymaganiom, jakie są stawiane przed samorządami. Potrafią także w codziennej działalności zadbać o przestrzeganie ustalonych procedur postępowania utrwalając wśród klientów urzędu przekonanie o sprawności i bezstronności administracji samorządowej.
Standard 3.
Gmina posiada wypracowane mechanizmy systematycznej poprawy swojego funkcjonowania.
Uzasadnienie:
Jakość funkcjonowania urzędu pojawia się w wyniku długiego procesu cyklicznej działalności opartej na cyklu Deminga: ”planuj – działaj – sprawdź – koryguj”. Dla weryfikacji prowadzonych działań niezbędne jest zbieranie opinii klientów i podejmowanie działań korygujących. Dobrze działający system powoduje systematyczną poprawę funkcjonowania.

VI. Zasada rozliczalności (odpowiedzialności)
Opis zasady:
Zgodnie z zasadą rozliczalności działalność instytucji publicznych jest prowadzona w sposób mierzalny i rejestrowany, dający możliwość przeanalizowania ilości sił i środków zaangażowanych w poszczególne działania oraz określenie odpowiedzialności konkretnych osób za podjęte działania. Gmina rozliczalna potrafi skutecznie poinformować społeczność lokalną o finansowych i organizacyjnych aspektach swojego funkcjonowania.
Standard 1.
Gmina tworzy budżet na kolejne lata w oparciu o zadania planowane do wykonania.
Uzasadnienie:
Pomimo zapisanej w ustawach jawności finansów publicznych rzeczywista możliwość kontrolowania funkcjonowania gminy w tym obszarze jest zazwyczaj bardzo ograniczona. Wynika to z konstrukcji uchwały budżetowej i kształtu samego budżetu. Czyniąc zadość wymaganiom przepisów i organów kontrolnych jest on zapisem czytelnym dla księgowych, a nie dla przeciętnego mieszkańca gminy. Dodatkowo wymagany przez prawo kształt budżetu zachęca, aby jego tworzenie oprzeć o zapisy historyczne posługując się metodą: jeśli w starym roku na chodniki wydaliśmy 50 tysięcy a w nowym roku mamy w budżecie ogólnie 2% więcej pieniędzy to zaplanujmy na chodniki 102% czyli 51 tysięcy. Takie planowanie jest wygodne księgowo, lecz nie wynika z rzeczywistych potrzeb. Może także prowadzić po kilku latach do znaczącej niegospodarności. Zaś przeciętnemu mieszkańcowi zapis mówiący o puli wydatków planowanych w danym rozdziale klasyfikacji budżetowej nic nie mówi. Rozwiązaniem tego problemu jest zmiana podejścia: najpierw planowanie, co jest do zrobienia, a następnie w oparciu o zadania do wykonania - zaplanowanie budżetu.
Standard 2.
Gmina posiada ustalone, jasne i jawne procedury postępowania w realizacji swoich zadań. Zainteresowane osoby mają do nich dostęp i mogą sprawdzić czy postępowanie w interesującej ich sprawie nie odbiega od ustalonego wzorca.
Uzasadnienie:
Mieszkańcy mają prawo oczekiwać, że podobne sprawy będą zawsze przez administrację samorządową załatwiane w podobny sposób. Znajomość ustalonego sposobu postępowania pozwala poszczególnym osobom sprawdzać czy urząd działa bezstronnie i obiektywnie a także przewidywać efekt rozpoczętego działania. Sprzyja to budowaniu zaufania do władzy lokalnej, ogranicza też pokusy załatwiania przez interesantów swojej sprawy w urzędzie „na skróty”.
Standard 3.
Gmina prowadzi analizę efektywności swojego działania.
Uzasadnienie:
Obiektywna ocena jak gmina radzi sobie z realizacją zadań jest niezwykle trudna. Na jednym obszarze funkcjonuje przecież tylko jedna administracja, nie ma zatem prostej możliwości porównania funkcjonowania jednej gminy z inną. Specyfika terenu, wielkość, położenie, kształt terytorialny, historia poszczególnych gmin i wiele innych czynników powodują, że wszelkie porównania wydają się ryzykowne. Można jednak w skali całego kraju znaleźć samorządy podobne ze względu na określone cechy i na ich tle sprawdzać jak sobie gmina radzi z realizacją swoich zadań.

Ryszard L.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez GŁOS_dla_PŁOŚNICY dnia Pon 20:17, 24 Mar 2008, w całości zmieniany 1 raz

Pewna, powszechnie znana i szanowana, Pani "IKS" z Płośnicy powiedziała mi, że nie warto się angażować społecznie, by pomóc cokolwiek zmienić, gdyż mieszkańców Płośnicy nic nie obchodzi kto i jak zarządza Gminą. Tutaj każdy pilnuje tylko i wyłącznie własnych interesów. Każdy przejaw bezinteresownej aktywności traktowany jest tak bardzo podejżliwie, że nie sposób kogokolwiek przekonać, iż tym razem jest inaczej.
Pragnę też zauważyć jak wyglądają zebrania wiejskie w Płosnicy. Oto przykład: W ubiegłym roku w Płośnicy odbyło się niezmiernie ważne zebranie wsi na temat "Odnowa wsi Płośnica". Na na ok. 1000 mieszkańców Płośnicy, w zebraniu uczestniczyło jedynie kilkanaście osób, licząc także przedstawicieli Urzędu Gminy.
Załóżmy, że Pani "IKS" postawiła prawdziwą diagnozę choroby społecznej Płośnicy. Szukałem jej przyczyn. Jestem przekonany, że źródła tej choroby należy szukać w niedorozwoju naszej lokalnej demokracji. Możliwe, że niektórzy z Państwa z zasady mogą jeszcze odrzucać moje spostrzeżenia ("nie będziesz prorokiem w swoim narodzie"). To jest podstawowy powód, dla którego tak często posługuję się cytatami uznanych autorytetów, których opinii nie sposób zakwestionować. Tak samo postąpie i tym razem.
Oto fragment wypowiedzi Aleksandry Radwańskiej i Dag Nilsson dla FUNDACJI BATOREGO.( [link widoczny dla zalogowanych] ):

"Obywatelowi spotykającemu nieprawidłowości w działalności organów samorządu, łatwo nabrać przekonanie, że podobnie dzieje się w całej administracji publicznej, a co gorsza - że jest to tolerowane. W dalszej kolejności może to prowadzić do kwestionowania samej idei samorządności i demokracji jako takiej. Skutki tych rozterek obywatelskich to m.in. malejąca frekwencja wyborcza.

Przyzwolenie władz na wykonywanie przez urzędników działalności mogącej wywoływać posądzenie o sprzeczność interesów, może zapoczątkować zniechęcenie i myślenie schematyczne, pomawiające wszystkich bez wyjątku urzędników o zmowę i nieuczciwe zachowania. Ludzie dochodzą do wniosku, że nie warto uczestniczyć aktywnie w życiu wspólnoty samorządowej, bo ta nie jest w stanie uporać się nawet z takim problemem.
Trzeba pamiętać, iż w preambule, przyjętej przez Polskę Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego stwierdzono że, „społeczności lokalne stanowią jedną z 8 zasadniczych podstaw ustroju demokratycznego, a prawo obywateli do uczestnictwa w kierowaniu sprawami publicznymi jest jedną z demokratycznych zasad, wspólną dla wszystkich państw członkowskich Rady Europy”. Utrata zaufania do instytucji demokratycznych jest trudna do odrobienia."

Dołączę też fragment wypowiedzi Pana Andrzeja Szaniawskiego z artykułu "PRZEJRZYSTA GMINA - MODEL WDRAŻANIA ZASAD" - PROJEKT
- dostępne na stronie internetowej: [link widoczny dla zalogowanych]

"(...) V. Zasada fachowości

Opis zasady:
Zgodnie z zasadą fachowości, w instytucjach lokalnych zadania realizowane są przez osoby kompetentne, potrafiące w efektywny sposób wykorzystać gminne zasoby dla realizacji celów publicznych oraz coraz lepszej obsługi mieszkańców. Gmina fachowa wypracowuje metody stałej, systemowej poprawy swojego funkcjonowania dążąc do coraz lepszego spełniania oczekiwań swoich klientów.
Standard 1.
Gmina prowadzi politykę naboru i oceny pracy pracowników w oparciu o kryterium fachowości i zaangażowania w pracę.
Uzasadnienie:
Kwestia dostępu do pracy jest w realiach społeczności lokalnych w Polsce najważniejszą sprawą poszczególnych mieszkańców. Powoduje to ogromną presję na lokalną administrację do doboru kadr z zachowaniem zasady „jak ty mi to załatwisz, to ja ci się odwdzięczę”. Sprzyja to tworzeniu rozległych układów kumoterskich. Poza silnie korupcyjnym charakterem takich działań ich efektem jest także obniżanie jakości pracy lokalnej administracji lub wolniejsze podwyższanie jakości jej działania w stosunku do możliwości. Rozwiązaniem problemu jest przyjęcie jasnych zasad, co do naboru i oceny kadry w oparciu o kryterium fachowości. Takie postępowanie buduje także zdrową atmosferę w urzędzie."

Jeżeli Pani "IKS" postawiła słuszną diagnozę, to za słuszną uważam też hipotezę, że - z opisanych wyżej przyczyn - w Gminie Płośnica, a w szczególności w samej Płośnicy, której mieszkańcy mają największą wiedzę na temat metod działania Władz Samorządowych, doszło do zakwestionowania "samej idei samorządności i demokracji jako takiej". Za dowód zniechęcenia i odwracania się od współpracy z Władzami Samorządowymi Gminy, uważam na przykład bliską zeru frekwencję na zebraniach wiejskich z udziałem Wójta.
Gmina Płośnica znajduje się obecnie w takim stanie, że konieczne jest masowe społeczne angażowanie się w działalność na rzecz Gminy. Bez odbudowania pełnego zaufania do lokalnych Władz i pozyskania życzliwości lokalnych elit, zapomnijmy o przyspieszonym rozwoju gospodarczym Gminy. Etyka nakazuje przecierz

Oto moje wyjaśnienie, dlaczego zabiagam o przyjęcie KODEKSU ETYKI PRACOWNIKÓW SAMORZĄDOWYCH I RADNYCH GMINY PŁOŚNICA !

Ryszard L.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez GŁOS_dla_PŁOŚNICY dnia Nie 3:06, 20 Kwi 2008, w całości zmieniany 5 razy

Dołączył: 03 Mar 2011 Posty: 34 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

"Oto moje wyjaśnienie, dlaczego zabiegam o przyjęcie KODEKSU ETYKI PRACOWNIKÓW SAMORZĄDOWYCH I RADNYCH GMINY PŁOŚNICA !" Na jakim etapie ta sprawa już jest ? Czy za tego wójta już nie trzeba tego wprowadzać ??

Standard 1.
Gmina prowadzi politykę naboru i oceny pracy pracowników w oparciu o kryterium fachowości i zaangażowania w pracę.
Uzasadnienie:
Kwestia dostępu do pracy jest w realiach społeczności lokalnych w Polsce najważniejszą sprawą poszczególnych mieszkańców. Powoduje to ogromną presję na lokalną administrację do doboru kadr z zachowaniem zasady „jak ty mi to załatwisz, to ja ci się odwdzięczę”. Sprzyja to tworzeniu rozległych układów kumoterskich. Poza silnie korupcyjnym charakterem takich działań ich efektem jest także obniżanie jakości pracy lokalnej administracji lub wolniejsze podwyższanie jakości jej działania w stosunku do możliwości. Rozwiązaniem problemu jest przyjęcie jasnych zasad, co do naboru i oceny kadry w oparciu o kryterium fachowości. Takie postępowanie buduje także zdrową atmosferę w urzędzie."

I co nadal Pan to pozostawi tak?? no ale to swój wójt mocno popierany a więc to już nie obowiązuje !!!

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Bernard dnia Nie 19:43, 03 Kwi 2011, w całości zmieniany 1 raz

Dołączył: 07 Mar 2011 Posty: 47 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

postanowilem zainteresowac media sytuacja dyr szkoly wielkim lecku powiadomnilem stacje tvn tvp

Post został pochwalony 0 razy

myślę, czy nie powiadomić telewizji o tym, czego ty się bardzo .....

Post został pochwalony 0 razy

Dzięki Flisak!

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 07 Mar 2011 Posty: 47 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Panu Ryszardowi, chyba wszystko pasuję, nie widać żadnej krytyki ....

Post został pochwalony 0 razy